- şax-budaq
- сущ. собир. ветви, ветки. Ağacların sınıq şax-budaqları сломанные ветки деревьев; şax-budaq atmaq ветвиться, разветвляться, разветвиться
Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
şax-budaq
Смотреть что такое "şax-budaq" в других словарях:
şax-budaq — top. Ağacın iri budaqları, şaxələri. Getdi meşə içrə odun qırmağa; Şaxbudağı başladı sındırmağa. A. S.. <İlyas Adiləyə:> Mən əzilmiş kol kosları, sınıq şaxbudaqları gördüm, lakin Tərlanı görə bilmədim. Ə. M.. Şax budaq atmaq – bax… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
budaq — is. 1. Ağac və kolların gövdələrindən ayrılan hər bir qol; şaxə. Payız çağında hər səhər soyuq soyuq külək əsər; Ağaclara, budaqlara dəyəndə yarpağın tökər. A. S.. Budaqları sınan ağacları görərkən . . yolçunun ürəyi sıxıldı. Ə. M.. Budaq atmaq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şax — 1. is. Ağacdan, koldan ayrılan budaq, qol; dal. Ağacdan iki şax ayrılıb. Pambıq kollarının şaxı. – Quşlar qayıdıb oxur təranə; Şaxlarda tikirlər aşiyanə. A. Ş.. <Əmiraslan Nurəddinə:> O əlin ilə tutduğun budağın başında gör nə çox gilas var … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şax — I (Kəlbəcər) qədim asma tərəzinin qolu, tərəzinin gözləri asılan ağac. – Tərəzinin şaxı ağaşdandı II (Borçalı, Daşkəsən, Tərtər) 1. təzəbəy və ya gəlin üçün yaxın dostları tərəfindən hədiyyə olaraq gətirilən üzəri şirniyyat və meyvə ilə… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
şaxə — f. budaq, qol budaq … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
qol-budaq — top. 1. Ağacın böyük və kiçik şaxələri. Hündür, dümdüz şam ağaclarının qol budaqları üşüyürmüş kimi qar ləpələri altında titrəşirdi. M. İ.. Qol budaq atmaq – 1) şaxələnmək, ətrafa yayılmaq, genişlənmək. Hələ qış aylarında torpağa basdırılmış… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
basma — 1. 1. «Basmaq»dan f. is. 2. sif. Üzərinə müxtəlif naxışlar, rəng və s. basılmış. Basma çit. Basma sətin. Basma kəlağayı. // is. Parça üzərində naxış. Qanovuz köynəyin atlaz çutqusu; Yaşıl basmaları nə gözəl imiş. A. A.. 3. sif. köhn. Çap edilmiş … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
basma — I (Gəncə, Göyçay, Kürdəmir) qamışdan hörülən həyət qapısı II (Ağdam) yalan, gop. – Bejə yerə boğazını yırtma, hamı bilir ki, sözləriyin hamısı basmadı III (Çənbərək, Hamamlı, Xanlar, Kürdəmir) kərmə (mal peyinindən hazırlanan yanacaq). – Basmanın … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
tonqal — is. Yanan, yaxud yandırmaq üçün üst üstə yığılmış odun, çör çöp, şax budaq və s. yığını. Bir neçə tayqada sönən tonqalın; İstisi şerimdə, sözümdə qaldı. N. Xəzri. <Qarı:> Çobanlardır, tonqal qalayıblar, – dedi, – gedək, biz də qızınıb… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
şəcən — ə. budaq, dal, şax … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
mütəfərre’ — ə. 1) qol budaq gətirən; budaqlanan, şaxələnən; 2) qol budaqlı, şaxəli … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
